Bir Adayış

Bir Adayış

Boşluğa salınan ipteyiz
Yok bir denge
Geceyi bırakınca bize
Sessizce
Öylesine
Ruhlar aramaya başlar bir ikincisini
Salve regina tınısı sarar bedeni
Yıkılan evin önünde
uzanırsın eteğin götürmediği yere
bir histeri halidir o an
savruluşun zaman dışılığı duyumsadığı o zemine

önünde uzayan taş merdivende
korkuyla bakarsın ışık huzmesinin sardığı geceye
elinde taşıdığın bakır kapta
suyun ateşidir, yakar
sürüklenirsin çıplak ayakların götürdüğü yere
sıyrılışın eteğin örtüsünden
bir hicapsızlık hali değildir o an

Bir andır o
senin yokluğunda, geceye sunulan
titrek ellerinden boşalan suyun sesi

kç.

2017 Ağustos-İstanbul

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Eski sayfalardan yarım kalan şiirler

Eşik